Belê,piştî 12’ê İlon’ê li Tirkiyê û Kurdistanê bi pergala faşîst ve civak jî mîlîtarîze dibe, çimkî perwerdeyî ya heyî bixwe û xwe ferasetek weha di afirîne. Pêla faşîzmê hemû çepgir, pêşverû û hêzên welatparêz di zîndanan re derbas dike û dipelçiqîne. Stem kirin û zorbazîya bê sînor li Kurdistanê bi mêtingehiya hov ve jîvanî dibe, bi sed hezaran kes di van çerxên heywanî re hatin derbas kirin û ev çerx hîn jî didome, di girtîgehên Amed’ê de girtîyên Kurdistanî destanên berxwedana nivîsandin û di dilê gelên xwe de bûn dîrok. Ew kesên ku êş dîtin, seqet man û mirin wê bi rêzdarî bên bibîranîn. Kurdistanîyên ji van hovitîyan filitîn jî tevlî refên PKK bûn.
Gerdûna durû her çiqas li gorî formatên xwe yê navneteweyî hebin jî lê li hemberê van pîvanên dijî mirovahî û kirêtên dewletên herêmê ne didîtin û heta bi wan re li pey berjewendiyên xwe yên bê exlaqî de diçûn. Sereke Lozan û hemû peymanên xwe yên bi dewletên mêtingeh ê herêmê re hevparin ku vê qetlîemê li ser gelê kurd dimeşînin. Serî de Yekitîya Ewropa ji van qirêjiyan berpirsîyar e. Roj wê were van hesaban wê bên dîtin. Kî 5.000 Kurd qetl kir?, kî çekên kîmyevî frotîn Seddam?. Tev berpirsîyarin…
Konsepta 92’yan de dewlet stem kirin û zorbazîya ku li ser gelê Kurd dimeşîne di asta herî bilind de ye. Her çi bêhna kurdayetiyê jê bê ji aliyê rayedaran ve tawanbarî potansîyel e. Di wê demê de navçeyên başûrî ên Erziromê ku bi eslê xwe Kurdin tevahî di binê ço re derbas dibûn. Her weha ez jî di wê badîrê re derbas bûm, bi qomployek di çarçoveya tekoşîna li dijî terorê de min girtin û di hucreya yek m2 yê de 15 roj êşkence kirin. Ji mirinê bêtir tirs, tirsa êşkenceyê ye û ew jî qewimî. Roja hefta ye, sersala 94’e şev nîvê şevê barûya şaneya min vebû ji ber şewqa ampûlê nikarim çavêm xwe vekim, ez dibêjim dîsa min dibin beşa, lê dengek li ser min ket;
-Sersala te pîroz be Haydar
Min çavên xwe vekir mêze kir ev serkarê Ewleyî yê bajêr Natik Canca’ye ku ez ji çapemeniya herêmî nas dikim ew û tevî sê cîgirê xwe ne û destê xwe dirêjî min Kirî ye.
-Sersala te jî Natik beg
-Mêzekin, mêzekin navê min jî dizane!
-Belê ez we nas dikim Natik beg, hûn serkarê ewleyî yê bajarê me ne.
-Em vî welatê bi tu kesî nadabeşandin, kesên serî hilde wê bipelçiqin.
-Belê Natik beg… Û barû ser min de hate girtin.
Cîgirê Natik jî destên xwe dirêjî min kirin lê min qet li xwe danenî û destên wan li hewa man.
Roja nehan ji ber beşên ku ez lê derbas bûme her derê min birînin, êdî dest pê kirine min derman dikin. Dîsa barûya min vebû çavên min girê dan û ji şaneyê hilgirtin birin li cihek dane rûniştandin. Dengek li guhê min ket;
-Haydar bendê çavên xwe veke.
-Na ez venakim.
-Çima
-Ez naxwazim we bibînim.
Destek ew amûrê ku li ber çavên min lê da û hilda.
Min nihêrî ez li odeyekim, odeyek fireh û mirovek ber min li pîyaye, sê mirov her yekî li maseyek rûniştî, kaxiz û qelemên wan li pêş, serê wan di ber wan de ne. Fehm dikim ku saloxgerin. Ji min re çayek xwestin. Halê min ne tu hale… Çaya xwe vedixwim, ew çar rojên ewil tu xwarin û vexwarin ne da bûn min. Ew dewarê kêleka min li pê ye ji min pirsî;
-Haydar hûn çi dixwazin?
Rojê du sê beş (hilawistok, kehre sê gustîlan ve, feleqe û her cûreyên din) lêdanan de mejû û bedena min li hemberî hev di şer de bûn, Dawî yê de mejûyê min serkeftî ye. Ez bûme wek pola…
-Ez zimanê xwe dixwazim, bi çanda xwe dıxwazım jîyankim.
Ez dipirsim;
-Hûn rojnameya dixwînin?, TV an temaşe dikin?
-Erê.
-Demirel serokwezîre, (Koalîsyona DYP û SHP desthilatdar e) li Dîyarbekrê got ‘Ez realîta Kurd dipejirînim’.
-Erê.
-Înonî cîgirê Demirel e, ewî jî li wê derê go ‘Li welatek çiqas zêde ziman bên qisedan çanda wî welatê ew qas dewlemend dibe’.
-Erê.
-Hûn Fedon nas dikin? Fedon’ê bi eslê xwe Rûm e lê hemwelatîyê TC yê ye hunermende, hem Rûmî û hem jî Tirkî muzîka pop bi cîh tîne. Dema ez li Stenbolê bûm (salên 76-79) wî li Çakil’a Yenîkapi û Maksîm’a Taksîm’ê de bi her du zimanan ve pop bi cîh dianî û min bixwe jî wî temaşe kirî ye. Ji ber taybetmendiyê xwe yên gerdûnî muzîk xweşe û tê guhdarî kirin. Min Fedon TV ya dewlet’ê TRT 1 ê de strana bi Rûmî dibêje jî temaşe kirîye û qet qiyamet jî ra nedibû.
-Erê.
-Hûn Îbo nas dikin? Îbrahîm Tatlises bawerkim bi eslê xwe Kurd e. Lê Starek namdar e. Arabeskî ye. Diçe ku derê erd dihejîne. Min bixwe kasetên wî Yên bi Kurdî guhdarî kiriye.
-Erê.
-Îbo, TRT 1 jî na, TRT GAP’ê de bi Kurdî strana Kirîbê bêje, ma wê qiyamet ê ra be?!
…
-Erê. Berê bi zimanê dayikê perwerde, paşê TV, paşê jî serxwebûn.
Pîne kişandin ser çavên min, bi çêran ve dîsa min lep a lep avêtin şane ya min a yek m2’yî.
2008 jî qedya hîn şer berdewam e. Gelê Kurd tekoşîna azadî yê de bi destkeftîyên xwe ve wê ji her demê xurtir berxwe bide û Zerdeştwarî têbikoşe. Pêwîste hemû kes û sazî li hemberê van kolonyalîstên har û stemkiriya faşîstên hov bê deng nemînin, ji bo dahatiyek azad û aştîyane bê afirandin ev bar li ser milê me aştîxwaz’a ne. Her çi diqewime bila biqewime dîsa AŞTÎXWAZIM. Kevneşopîya bav û kalên xwe de me wer dîtiye. Em bixwe û destkeftîyên xwe bi gumanin, Serkeftina bi hêza xweyî her çiqas zor û dijwar be jî lê rewneqdar e.
